Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά διά λεύκα, καθώς και πρόσωπα ή θεοί ως είναι Δρυόπη, Απόλλων, Άμφισσος, Δρύοπας, Αμαδρυάδες, Ανδραίμονας, Όξυλος, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά δέντρα το οποίο μπορούν οι φίλες και οι φίλοι της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ να συναντήσουν στην ελληνική χλωρίδα είναι η λεύκα ή λεύκη. Λαμβάνει γρήγορα μεγάλες διαστάσεις, ενώ απαιτεί υπέργεια και υπόγεια ευρυχωρία, αφού είναι γνωστό για το ισχυρό επιφανειακό ριζικό το οποίο διαμορφώνει. Επιπροσθέτως, λατρεύει τη μεγάλη υγρασία του εδαφικού υποστρώματος. Παρά την όμορφη εμφάνισή της δεν ενδείκνυται για μικρούς ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους. Βεβαίως, όπως συμβαίνει συχνά με τα επιβλητικά φυτά της Ελλάδος, η ελληνική μυθολογία δεν άφησε το συγκεκριμένο να ξεφύγει από τους μύθους της.
Έτσι, λοιπόν, με βάση την ελληνική μυθολογία υπήρχε μία πανέμορφη νύμφη η οποία ονομαζόταν Δρυόπη. Ήταν θυγατέρα του βασιλέως Δρύοπα. Ο Δρύοπας της ανέθεσε την αρμοδιότητα να ασχολείται με τα ζωντανά του στην ευρύτερη περιοχή της Οίτης. Όντας αξιαγάπητη, έγινε πολύ στενή φίλη των νυμφών των δέντρων, που ήταν οι Αμαδρυάδες. Μάλιστα, την συμπάθησαν τόσο πολύ ώστε στην ουσία είχε γίνει αναπόσπαστο μέλος τους. Με ευχαρίστηση και περισσή χαρά μάθαιναν στη Δρυόπη τον τρόπο ζωής τους και ύμνους.
Ο θεός Απόλλων όταν αντιλήφθηκε την παρουσία της νεαρής νύμφης εντυπωσιάστηκε από αυτήν. Την ερωτεύθηκε και θέλησε να την πλησιάσει. Όμως, καθώς φαίνεται, η Δρυόπη ήταν αγνή και απονήρευτη, οπότε ο Απόλλων έθεσε σε εφαρμογή ένα παμπόνηρο σχέδιο για να την κατακτήσει. Αρχικώς, για να την προσεγγίσει μεταμορφώθηκε σε μία απλή, συνηθισμένη χελωνίτσα. Η νύμφη άφησε την αργοκίνητη χελώνα να κινηθεί προς το μέρος της. Όταν ήταν αρκετά κοντά της, ο Απόλλων μεταφυσιώθηκε σε ερπετό. Έγινε ένα φίδι και έσμιξε μαζί της. Με αυτόν τον τρόπο ο Απόλλων κόρεσε το πάθος του, αλλά η Δρυόπη ταράχθηκε. Για αυτό, μετά από λίγο καιρό όταν τη ζήτησε σε γάμο ο Ανδραίμονας, εδέχθη να γίνει σύζυγός του. Ο Ανδραίμων ήταν υιός του βασιλέως της Ήλιδος, που ήταν ο Όξυλος. Από αυτό το γάμο προέκυψε ο Άμφισσος, που ίδρυσε την Άμφισσα.
Σαν πολυάσχολη σύζυγος, η Δρυόπη πιθανώς δεν είχε τον διαθέσιμο χρόνο για να ασχολείται όσο θα ήθελε με τις φίλες της, δηλαδή τις Αμαδρυάδες. Αλλά και οι τελευταίες αναζητούσαν τη συντροφιά της. Έτσι, όταν μετά από καιρό η Δρυόπη πήγε στο δάσος για να αφιερώσει θυσία στις φίλες της, απήχθη από αυτές. Με αυτόν τον τρόπο έγινε και αυτή μία από τις Αμαδρυάδες. Εκεί όπου τη συνέλαβαν εμφανίστηκε μία λεύκα δίπλα σε μία πηγή με νερό.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων