Ελληνική μυθολογία ή μύθοι με φυτά ως είναι οι μύθοι Αισώπου όπου συμμετέχει η αλεπού και ο βάτος και τα διασκευάζει η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στο βουνό η μεγάλη και καλοθρεμμένη αλεπού με τη φουντωτή ουρά και τα μεγάλα μουστάκια. Κυκλοφορούσε ανέμελη σε όλο το βουνό και συχνά προσπαθούσε να αρπάξει καμμία κότα για να ικανοποιήσει την επιθυμία της να φάει. Σαν πονηρή που ήταν, παραφύλαγε πολλές φορές πίσω από πλινθόκτιστους τοίχους και μεγάλα δένδρα με σκοπό όταν η ευκαιρία ήταν κατάλληλη να τρυπώσει στα σπίτια των ανθρώπων για να καταβροχθίσει στα γρήγορα ό, τι λαχταρούσε η ψυχή της.
Πράγματι, μία ηλιόλουστη ημέρα, καθώς περπατούσε καμαρώνοντας για την κορμοστασιά και την πονηράδα της, είδε πίσω από έναν φράκτη να ξεπροβάλλει κάτι που της κέντρισε έντονα το ενδιαφέρον. Τέντωσε το φουντωτό κεφάλι της, γούρλωσε τα καφέ μάτια της, σήκωσε τα μυτερά αυτάκια της για να βεβαιωθεί ότι αυτό που είδε ήταν σημαντικό, κούνησε χαρούμενα την ουρίτσα της και άρχισε να τρέχει με μανία. Όρμησε λοιπόν προς αυτό το μέρος και παίρνοντας φόρα επιχείρησε να πηδήξει. Δυστυχώς, όμως, ο φράκτης ήταν πολύ υψηλός και η δύσμοιρη αλεπού αγωνιζόταν να τον ξεπεράσει. Πηδούσε, ξαναπηδούσε όσο υψηλότερα μπορούσε, σκαρφάλωνε με τα δυνατά της ποδαράκια, αλλά αδυνατούσε να τον προσπεράσει. Στο τέλος, προσπαθώντας με επιμονή να σκαρφαλώσει κάπου γλίστρησε και δεν μπόρεσε να κρατηθεί γερά στον φράκτη.
Προκειμένου να γλιτώσει από την απότομη πτώση προσπάθησε να κρατηθεί με το πόδι της από το βάτο που ήταν δίπλα στο θεόρατο φράκτη. Προς στιγμήν νόμισε ότι κατάφερε να σωθεί, αλλά την περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο βάτος ήταν αγκαθωτός και τα αιχμηρά αγκαθάκια του γρατζούνισαν το πέλμα της.
Το τραύμα που υπέστη η άτυχη αλεπού ήταν αρκετά βαθύ και πονούσε. Εξοργισμένη κατηγόρησε το βάτο για το πληγωμένο πόδι της, αλλά και επιπλέον του φώναξε θυμωμένη επειδή ενώ εκείνη κατέφυγε σε αυτόν για να την προστατεύσει από την πτώση, τελικά της προξένησε μεγαλύτερο κακό από εκείνο που προσπάθησε να αποφύγει.
Ο βάτος άκουγε την αλεπού και παρέμενε ατάραχος, αμίλητος και σοβαρός, ώσπου στο τέλος αποφάσισε να της αποκριθεί. Της είπε ότι αυτή η ίδια φταίει για το κακό που έπαθε γιατί ήταν λάθος της να σκεφτεί να πιαστεί από αυτόν ο οποίος συνηθίζει με τη σειρά του να γραπώνεται από οτιδήποτε μπορεί με τα αγκάθια του. Τότε η αλεπού κατάλαβε ότι είχε ενεργήσει αλόγιστα και το πάθημα έγινε μάθημα, διότι δεν είναι καθόλου συνετό από κάποιον που κινδυνεύει να ζητάει βοήθεια από άτομα τα οποία αποδεδειγμένα έχουν την τάση να βλάπτουν τους άλλους.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων