Διά οπλικά συστήματα με φυτά, καθώς είναι το φλογοβόλο στην Αρχαία Ελλάδα που περιγράφει ο Θουκυδίδης όταν έλαβε χώρα ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και δρούσαν οι Βοιωτοί στο Δήλιο, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Όπως πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έτσι και στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ πιστεύουμε το ότι αδιαμφισβητήτως ένα από τα πιο
σημαντικά γραπτά μνημεία της ανθρωπότητος το οποίο είναι πασίγνωστο και ανέκαθεν έχαιρε αναγνωρίσεως για την πολύπλευρη αξία του σε όλον τον πλανήτη ανά τους αιώνες, είναι αυτό που αναφέρεται στην ιστόρηση, έστω και ανολοκλήρωτη, του Πελοποννησιακού Πολέμου από το 431 έως το 404 προ Χριστού. Δημιουργός του είναι ο Αθηναίος στην καταγωγή Θουκυδίδης. Θα ήταν χρήσιμο να ενημερώσουμε τις φίλες και τους φίλους της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ για το ότι ο Θουκυδίδης, που έζησε τον πέμπτο αιώνα προ Χριστού, προήρχετο από την αριστοκρατική τάξη έχοντας λάβει αξιόλογη παιδεία και διαθέτοντας σημαντικά περιουσιακά στοιχεία. Γεννήθηκε πιθανώς περί το 460 προ Χριστού και γαλουχήθηκε σε ένα αστικό αθηναϊκό περιβάλλον όπου έδρασαν μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες, ενώ είχε κατά την διάρκεια του βίου του ταυτοχρόνως την τύχη και την ατυχία να δει την τεράστια ακμή, αλλά και ήττα της Πόλεώς του. Η ζωή του ήταν γεμάτη με εμπειρίες οι οποίες σφραγίστηκαν από τις οργιώδεις επιδράσεις τόσο των πολιτιστικών και φιλοσοφικών μεταβολών της σύγχρονής του εποχής, όσο και των γεωστρατηγικών και πολιτικών εξελίξεων οι οποίες καθόριζαν την πορεία της Αθήνας ή εν γένει των Ελλήνων. Επιφορτισμένος με το ανώτατο αξίωμα του Στρατηγού δεν κατόρθωσε να υπερασπιστεί αποτελεσματικώς κατά την κρίση των Αθηναίων τις συμμαχικές Πόλεις στην Χαλκιδική και για αυτό εξορίστηκε. Οι ακριβείς πληροφορίες περί της συγγραφής του μνημειώδους έργου του είναι περιορισμένες. Το βέβαιον είναι το ότι δημιουργήθηκε όχι απλώς για να ενημερώσει, αλλά για να νουθετήσει τις μελλοντικές γενεές.
Τα δεδομένα και οι πληροφορίες οι οποίες αντλούνται από τα βιβλία του κειμένου του Θουκυδίδη είναι πραγματικώς εκπληκτικές όταν περιγράφεται ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Δεν αφορούν μόνον στις πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά επιπλέον εμπεριέχουν στοιχεία τα οποία άπτονται της ερμηνείας των συμπεριφορών των ανθρώπων. Με το παρόν κείμενο από τη δημοσιοποιημένη βάση δεδομένων με τα άρθρα κήπου θα αναφερθούμε επιγραμματικώς σε ένα αρχαιοελληνικό οπλικό σύστημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι Βοιωτοί για να πολιορκήσουν το Δήλιο, όπως το καταγράφει ο Θουκυδίδης στο τέταρτο βιβλίο του.
Καθώς φαίνεται, στην αρχαία Ελλάδα η στρατηγική τέχνη γνώριζε τη χρήση εξειδικευμένων όπλων, όπως ήταν τα οπλικά συστήματα με φυτά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το όπλο το οποίο διέθεταν οι Βοιωτοί στο Δήλιο ήταν ένα σύστημα πολιορκητικής μηχανής που λειτούργησε με τη μορφή του φλογοβόλου. Το κεντρικό τμήμα του αποτελούσε μία μακριά δοκός. Αυτήν τη δοκό προηγουμένως την πριόνισαν κατά μήκος για να την διαχωρίσουν σε δύο τμήματα, ενώ στην συνέχεια το εσωτερικό κάθε τμήματος σκάφθηκε καθ' ολοκληρίαν με προσοχή έτσι ώστε να γίνει κοίλο και κούφιο. Αυτά τα δύο κούφια κομμάτια συναρμολογήθηκαν πάλι με ακρίβεια και σχηματίστηκε μία κούφια δοκός, δηλαδή ένας σωλήνας ο οποίος έμοιαζε με τον αυλό. Κατά τη γνώμη μας, με βάση την περιγραφή της επεξεργασίας της δοκού από τον Θουκυδίδη, εκτιμούμε το ότι αυτή πιθανώς να ήταν ο κεντρικός κορμός ή κάποιο ισχυρό στέλεχος των κλάδων ή βραχιόνων ενός αναπτυγμένου δέντρου.
Οι Βοιωτοί στο ένα άκρο αυτού του σωλήνος όπου υπήρχε η μία οπή κρεμάσανε με αλυσίδες έναν λέβητα. Μέσα εκεί είχαν αποθέσει αναμμένα κάρβουνα, πίσσα και θείο. Επιπροσθέτως, εντός του λέβητος διηυθύνετο το σιδηρούν κωνοειδές άκρο ενός μεγάλου φυσερού, ενώ η δοκός επενδύθηκε σε μεγάλη έκταση με σίδηρο. Αυτό το κωνοειδές ακροφύσιο επικοινωνούσε με το αντίθετο οπίσθιο τμήμα της κοίλης δοκού όπου προσαρμόσανε οι πολιορκητές Βοιωτοί ένα μεγάλο φυσερό πριν την επίθεση. βεβαίως, όλη η διαδρομή από το φυσερό έως το ακροστόμιο ήταν ερμητικώς σφραγισμένη.
Για να μετακινηθεί αυτό το βαρύ οπλικό σύστημα, που στην ουσία ήταν ένα φλογοβόλο, σε διάφορα σημεία του χώρου της πολιορκίας χρησιμοποιήθηκαν άμαξες. Το οχύρωμα της Φρουράς στο Δήλιο περιλάμβανε τμήματα τα οποία ήταν κατασκευασμένα με φυτικά υλικά και κυρίως από άμπελο. Έτσι, όταν οι Βοιωτοί φυσούσαν με το φυσερό η αέρια μάζα κατευθυνόταν μέσω του ακροφυσίου προς το λέβητα όπου δημιουργούσε τεχνητώς μία πρόσκαιρη μεγάλη φλόγα. Η τελευταία πυρπολούσε τα αδύνατα σημεία του οχυρώματος ή δημιουργούσε εφιαλτική ατμόσφαιρα για τους υπερασπιστές του Δηλίου οι οποίοι τελικώς ηττήθηκαν.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων