Διά κλίβια ή Clivia miniata και καλλωπιστικά φυτά σκιάς, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Στους ελληνικούς ιδιωτικούς και ιδιόχρηστους κήπους όπου εντοπίζονται περιοχές σκιάς, δημιουργείται η ανάγκη για
αξιοποίηση αυτών των χώρων με κατάλληλα καλλωπιστικά φυτά σκιάς. Με βάση τις ελληνικές εδαφοκλιματικές συνθήκες η επιλογή τέτοιων φυτών δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όμως, δεν είναι αδύνατος ο εντοπισμός και η συνακόλουθη χρήση τους στην κηποτεχνία για τις φίλες και τους φίλους της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ. Ανάμεσα στα πιο ανθεκτικά και κάπως εξωτικά φυτά σκιάς τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι η κλίβια ή Clivia miniata, που συγγενεύει με τη γνωστή αμαρυλλίδα. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό το ότι μπορεί να καλλιεργηθεί με ευκολία σε χώρους οι οποίοι καλύτερα να δέχονται φιλτραρισμένο ηλιακό φως ή ο επαρκής φωτισμός τους δεν είναι συνεχής καθ' όλη την ημέρα. Αντιθέτως, δεν ενδείκνυται η παρουσία της σε χώρους οι οποίοι υφίστανται την απ' ευθείας έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Επιπροσθέτως, είναι από εκείνα τα φυτά τα οποία μπορούν να διακοσμήσουν την περίμετρο κατασκευών νερού ή αγαλμάτων. Ομοίως, είναι κατάλληλο για εσωτερικούς χώρους αρκεί να αερίζονται επαρκώς και να διαθέτουν μία κατάλληλη φωτεινότητα.
Το είδος Clivia miniata του γένους Clivia, προέρχεται από τη νότιο Αφρική και δίνει την εντύπωση ότι είναι παχύφυτο.
Ονομάστηκε προς τιμήν της λαίδης Κλίβης η οποία υπήρξε δούκισσα του Νορθάμπερλαντ στη βορειοανατολική Αγγλία του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις όσον αφορά στη συντήρησή της και καλό θα ήταν να αφαιρούνται όλα τα ξηρά φύλλα της. Παρουσιάζει αξιοσημείωτη αντοχή στη λειψυδρία και τα σχετικώς άγονα εδάφη, εφ' όσον έχει ριζοπιάσει καλά. Η καλλωπιστική αξία του εν λόγω φυτού για την κηποτεχνία έγκειται τόσο στο όμορφο φύλλωμά της, όσο και στα χαρακτηριστικά άοσμα άνθη της. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί ευρέως η ποικιλία με άνθη τα οποία διακρίνονται για το στιλπνό πορτοκαλέρυθρο χρώμα. Ανθίζει με μεγάλη ένταση κατά τη διάρκεια της ανοίξεως, αλλά η ανθοφορία μπορεί να παραταθεί κατά το θέρος. Όταν απανθιστεί μπορεί να σχηματίσει καρπούς οι οποίοι κάποια στιγμή αποκτούν ένα ερυθρομώβ χρώμα, οπότε και μπορούν να αφαιρεθούν προς φύτευση. Τα νεαρά φυτά κατά κανόνα δεν ανθίζουν αμέσως, αλλά μετά την παρέλευση τουλάχιστον δυόμισι ετών από τη σπορά τους την άνοιξη.
Η κλίβια μπορεί να φυτευθεί μεμονωμένα σε μία ευρύχωρη γλάστρα με γόνιμο και λίγο όξινο χώμα ή καλύτερα να
εγκατασταθεί στο έδαφος. Θα την ευνοήσει η υψηλή σχετική υγρασία. Δεν απαιτεί συχνές αρδεύσεις, καθώς και να μην διατηρούνται λιμνάζοντα ύδατα στο έδαφος όπου είναι εγκατεστημένη. Επίσης, δεν χρειάζεται συχνές λιπάνσεις. Εάν το έδαφος να είναι συνεκτικό και υποβαθμισμένο σε θρεπτικά στοιχεία θα δυσκολευτεί να αναπτυχθεί, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα αντέξει. Σε ύψος η κλίβια δεν ξεπερνάει το μισό μέτρο. Το ριζικό της σύστημα είναι ιδιόμορφο και μοιάζει με σύμπλεγμα χονδρών κορδονιών. Ειδικώς όταν φυτευθεί στο έδαφος δημιουργεί παραβλαστήματα τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν νέα φυτά, με αποτέλεσμα μακροχρονίως να δίδουν την εντύπωση της συμπαγούς συστάδας από κλίβιες. Κάποια από αυτά μπορούμε να τα αφαιρέσουμε πολύ εύκολα με ένα μαχαίρι διατηρώντας ορισμένες ρίζες ώστε να τα φυτεύσουμε σε άλλα σημεία του κήπου ή σε γλάστρες. Η κλίβια έχει το πλεονέκτημα ότι ανέχεται την παρουσία άλλων φυτών δίπλα της χωρίς να ανταγωνίζεται δυναμικώς να καταλάβει το ζωτικό χώρο τους.
Από την άλλη μεριά, η Clivia miniata δεν ανέχεται την απ' ευθείας συνεχή έκθεση στον ελληνικό ήλιο ο οποίος μπορεί να κάψει τα φύλλα της. Είναι εύκολο να υποστεί ηλιακά εγκαύματα στα φύλλα τα οποία τελικώς ξηραίνονται, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα αναβλαστήσει το φυτό. Επίσης, οι χαμηλές θερμοκρασίες υπό του μηδενός, όπως το χιόνι ή το χαλάζι, μπορούν να καταστρέψουν τη φυλλική της επιφάνεια. Τα εγκαύματα από χαμηλές θερμοκρασίες κάμνουν φύλλα να μοιάζουν σαν να τα έχουμε βράσει και είναι πιθανό να καταστραφεί το φυτό.
Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να επισημανθεί το γεγονός ότι δεν έχει κάποιους ιδιαίτερος εχθρούς. Πιθανώς να τις επιτεθούν κάποια κοκκοειδή. Η φυτοπροστασία της προσαρμόζεται στις αντίστοιχες ανάγκες των υπολοίπων φυτών του κήπου μας.
Τέλος, πρέπει να τονίσουμε με επίταση το ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως εδώδιμο φυτό διότι περιέχει ποσότητες τοξικής λυκορίνης.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων