Διά πότισμα κήπου με πιεστικά ή αντλίες νερού, ώστε η άρδευση κήπου να διεξάγεται είτε από ιδιωτική πηγή νερού, είτε από το κοινόχρηστο δίκτυο για την ύδρευση των σπιτιών, αυτό το κείμενο από τα άρθρα κηποτεχνίας και τα άρθρα κήπου διά την κατασκευή και συντήρηση κήπων, την αρχιτεκτονική κήπων, τη διαμόρφωση κήπου ή το αυτόματο πότισμα κήπου, προσδιορίζει σχετικές κηπουρικές εργασίες ή συμβουλές κηπουρικής. Όπως ισχύει διά τα υπόλοιπα κείμενα ή τα ΑΡΘΡΑ ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, έτσι και το παρόν άρθρο τελεί αυστηρώς υπό το καθεστώς νομικής προστασίας βάσει συμβολαιογραφικής πράξεως και σύννομων τεχνολογικών μέτρων προστασίας και διατάξεων ευρωπαϊκών Οδηγιών, νομικής βάσεως και του Νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων μετά των σχετικών νεωτέρων τροποποιήσεων αυτού (Ν. 2121/93, άρ. 66Α), καθώς προσδιορίζεται εις τους όρους χρήσεως του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ.
Ένα από τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν αρκετοί κάτοχοι ιδιωτικών και ιδιόχρηστων χώρων πρασίνου σχετίζεται με τη
δυνατότητα επιλογής ως πηγής τροφοδοσίας του αρδευτικού δικτύου είτε το κοινόχρηστο δημόσιο δίκτυο για την ύδρευση των σπιτιών, είτε κάποιο πηγάδι ή δεξαμενή με φερτό νερό. Βεβαίως, αυτό το δίλημμα αφορά σε χώρους πρασίνου όπου υπάρχει η δυνατότης αξιοποιήσεως υδάτινων πόρων οι οποίοι προέρχονται και εκτός του δημοσίου δικτύου. Σε παλαιότερες εποχές, αλλά όχι στο απώτερο παρελθόν, η επιλογή κατά κανόνα ενός πηγαδιού ως τροφοδότη του αρδευτικού δικτύου έμοιαζε πολλές φορές μία ιδανική διευκόλυνση κατά την διαμόρφωση ή δημιουργία του κήπου. Όμως, καθώς φαίνεται από την πρακτική εμπειρία, ειδικώς πλησίον των αστικών ή περιαστικών περιοχών, μακροπροθέσμως ενδέχεται η επιλογή του πηγαδιού να μην συνιστά πλέον κατάλληλη διέξοδο για έναν κήπο συνηθισμένου μεγέθους με βάση τα ελληνικά κηποτεχνικά δεδομένα. Με το παρόν κείμενο από τα δημοσιοποιημένα άρθρα κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ θα ασχοληθούμε με το πρόβλημα των επιλογών της τροφοδοσίας νερού για το αυτόματο πότισμα κατά την άρδευση κήπου. Θα πρέπει να επισημάνουμε προς τις φίλες και τους φίλους της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ το ότι οι εν λόγω πληροφορίες δεν αφορούν σε μεγάλες εκτάσεις αθλητικών εγκαταστάσεων.
Εάν υποθέσουμε ότι επιλέγουμε την εκδοχή της χρήσεως ενός πηγαδιού, τότε αυτομάτως υποχρεούμαστε να αποκτήσουμε μία ειδική συσκευή αντλήσεως και πιέσεως υδάτων την οποίαν θα προσαρμόσουμε στο αρδευτικό μας δίκτυο. Αυτά τα πιεστικά ή αντλίες νερού είναι μηχανήματα τα οποία επιλέγονται λαμβάνοντας υπ' όψιν διάφορα χαρακτηριστικά γνωρίσματα λειτουργίας αναλόγως των αναγκών μας, όπως είναι για παράδειγμα η επιθυμία για να είναι υπέργεια ή υποβρύχια. Το πρώτο μεγάλο πλεονέκτημα μίας τέτοιας αντλίας-πιεστικού νερού έγκειται στο γεγονός ότι για τα συμβατικά μεγέθη των ελληνικών ιδιωτικών και ιδιόχρηστων κήπων μπορεί να προσφέρει όγκους ύδατος με εντυπωσιακά χαρακτηριστικά ροής, όπως είναι η παροχή και πίεση λειτουργίας, τα οποία υφίστανται σχετικώς περιορισμένες διαφοροποιήσεις καθ’ όλην την έκταση του αρδευτικού δικτύου. Επιπροσθέτως, οι ποιοτικές αντλίες νερού προσφέρουν τη δυνατότητα ρυθμίσεως αυτών των χαρακτηριστικών ροής βάσει κάποιου εύρους ορίων λειτουργίας τα οποία, όμως, στη συντριπτική πλειοψηφία των κήπων υπερκαλύπτουν όλες τις προαπαιτούμενες προδιαγραφές για την εύρυθμη αποδοτικότητα του αρδευτικού δικτύου για το αυτόματο πότισμα, όπως αυτές ορίζονται από τις μεγάλες και αξιόπιστες βιομηχανίες του κλάδου της αρδεύσεως. Στην πράξη, τα πιεστικά και αντλίες νερού μάς αποδεσμεύουν από πολλούς περιορισμούς κατά το σχεδιασμό ή την υλοποίηση της κατασκευής του δικτύου για το πότισμα, αφού μπορούμε να προκαθορίσουμε εμείς τις απαιτήσεις λειτουργίας αυτού του αρδευτικού δικτύου και να προβούμε σε εγκαταστάσεις υλικών τα οποία ενδεχομένως να είναι καλύτερης ποιότητος, λιγότερα σε αριθμό από ότι θα συνέβαινε εάν δεν είχαμε μία αντλία και πιθανώς μικρότερου κόστους συνολικής κατασκευής το οποίον θα αφορά στο υπόλοιπο δίκτυο πλην της αντλίας. Από την άλλη μεριά, το έτερο πλεονέκτημα από την χρήση κάποιου πηγαδιού έγκειται στο ότι μας καθιστά θεωρητικώς αυτόνομους και αυτοδύναμους σε υδάτινους πόρους, ενώ ταυτοχρόνως μάς αποδεσμεύει από το οικονομικό άχθος εξοφλήσεως υψηλότερων λογαριασμών ύδατος προς κάποια επιχείρηση ελέγχου και διανομής δημόσιων υδάτινων πόρων, όπως είναι η ΕΥΔΑΠ.
Δυστυχώς, όμως, όπως προαναφέρθηκε η χρήση μίας αντλίας-πιεστικού δεν αποτελεί πάντοτε την ιδανική λύση σε ένα κηποτεχνικό έργο. Υπάρχουν κάποια δεδομένα τα οποία οφείλουμε να λαμβάνουμε πάντοτε κατά νου πριν υλοποιήσουμε μίαν τέτοια απόφαση. Κατ' αρχάς θα υποστούμε μίαν μάλλον ισόβια δέσμευση αφού θα είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από ένα μηχάνημα το οποίο θα λειτουργεί κατά κανόνα με ηλεκτρικό ρεύμα ή σπανιότερα με κάποιο καύσιμο υλικό. Αυτό συνεπάγεται κυρίως το ότι θα πρέπει υποχρεωτικώς να συντηρούμε αενάως το σύστημα αντλίας-πιεστικού σε μία κατάσταση λειτουργίας η οποία θα είναι τουλάχιστον επαρκής προκειμένου να μην στερηθούμε το πολύτιμο νερό από το πηγάδι ή μία δεξαμενή. Τέλος, υποχρεωτικώς οφείλουμε να μεριμνούμε έτσι ώστε όλες οι αντλίες νερού να προφυλάσσονται από την άμεση έκθεση σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες εάν είναι υπέργειες, να διατηρούνται πεντακάθαρες και ενδεχομένως να είναι εγκατεστημένες σε έναν ηχομονωμένο χώρο.
Η ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ θα ήθελε να επισημάνει το γεγονός ότι, δυστυχώς, πάρα πολλοί δίδουν αποκλειστικώς έμφαση στη δυνατότητα αντλήσεως υδάτων από ένα πηγάδι χωρίς να ενδιαφέρονται έστω και κατ’ ελάχιστον για την ποιότητα ή την δυνητικώς αξιοποιήσιμη ποσότητα νερού η οποία υπάρχει μέσα σε αυτό. Η υπεράντληση υδάτινων όγκων εδώ και πάρα πολλά έτη έχει επιφέρει, ειδικώς σε παραθαλάσσιες περιοχές, μία σοβαρότατη αλλοίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των υπόγειων υδάτων. Αυτά πολύ συχνά για παράδειγμα περιέχουν υπερβολικά άλατα ή ακόμα και επικίνδυνες χημικές ουσίες για την ανθρώπινη υγεία, τους φυτικούς οργανισμούς και το εδαφικό υπόστρωμα. Επίπτωση αυτού αποτελεί η εμφάνιση νέων αναγκών χρήσεως εξειδικευμένων και ακριβών μηχανισμών καθαρισμού νερών, όπως είναι ειδικά φίλτρα, που συνήθως απαιτούν διαρκή συντήρηση. Εάν αντιθέτως, όπως συμβαίνει συχνότατα, δεν εξακριβωθεί η καταλληλότητα των υδάτων και αυτά τα νερά καταναλωθούν με τρόπο αυθαίρετο, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα ζημιωθούν όχι μόνο τα διάφορα τμήματα του αρδευτικού δικτύου και κυρίως οι αντλίες νερού, αλλά θα επιβαρυνθεί τόσο το έδαφος, όσο και η υγεία των φυτών. Όπως έχουμε αναφέρει σε διάφορα άλλα άρθρα κήπου της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, η αντιμετώπιση της επικίνδυνης αλατότητος ή των διαφόρων τοξικοτήτων στα φυτά δεν είναι καθόλου εύκολη κηπουρική εργασία. Υπάρχουν χώροι πρασίνου οι οποίοι ενώ κατά το παρελθόν αρδεύονταν από ιδιωτικά πηγάδια, σήμερα έχουν καταντήσει να βρίσκονται σε μία δεινή θέση από άποψη υγείας των φυτών διότι τα νερά έχουν αλλοιωθεί. Έτσι, εκδηλώνονται νέα και δυσεπίλυτα προβλήματα αρδεύσεως.
Η άλλη επιλογή τροφοδοσίας με νερό του αρδευτικού δικτύου για το αυτόματο πότισμα κήπου, δηλαδή η προμήθεια
ύδατος από ένα κοινόχρηστο δημόσιο δίκτυο, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες με θετικά, αλλά και αρνητικά χαρακτηριστικά. Το βασικότερο γνώρισμα αυτής της επιλογής επικεντρώνεται στο γεγονός της απρόσκοπτης τροφοδοσίας με νερό το οποίο σε γενικές γραμμές είναι κατάλληλο τόσο για άμεση κατανάλωση από τον άνθρωπο, όσο και για άρδευση. Βεβαίως, υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις εξ αιτίας προβληματικής τροφοδοσίας, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με απαρχαιωμένα δίκτυα υδρεύσεως, αλλά ο γενικός κανόνας πιστοποιεί το ότι τα κοινόχρηστα δίκτυα υδρεύσεως διατηρούνται τουλάχιστον σε ικανοποιητική κατάσταση λειτουργίας προσφέροντας κατάλληλο πόσιμο νερό προς χρήση και για άρδευση. Οι αρνητικές συνιστώσες προσδιορίζονται κυρίως από την επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού με τα έξοδα καταναλώσεως ύδατος, αλλά και από την αδυναμία αρκετές φορές του κοινόχρηστου δικτύου να προσφέρει νερό στην οικία, που να διαθέτει χαρακτηριστικά ροής τα οποία να είναι ή να παραμένουν διαρκώς κατάλληλα για την ανάπτυξη ενός πιο εύρυθμου και αποδοτικού αρδευτικού δικτύου.
Κατά κανόνα, οι ποιοτικές αντλίες νερού όταν λειτουργούν εξασφαλίζουν περίπου αμετάβλητες τιμές πιέσεως και παροχής στο αρδευτικό δίκτυο με τέτοια ικανότητα την οποία σπανίως μπορούμε να συγκρίνουμε με ένα κοινόχρηστο δίκτυο. Τούτο έχει τεράστια σημασία για τον παρακάτω λόγο τον οποίον προσδιορίζουμε με βάση την εμπειρία της ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ την οποία διαμορφώνουμε από την εκτέλεση των κηποτεχνικών εργασιών μας. Συγκεκριμένα, εάν κάποιος κάτοχος κήπου μπορεί να χρησιμοποιήσει το πηγάδι του κήπου του, αλλά ταυτοχρόνως και το κοινόχρηστο δίκτυο υδρεύσεως, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι στο μέλλον ο κήπος δεν θα αποκτήσει δυσλειτουργίες αρδεύσεως από ενδεχόμενη αλλοίωση των ποιοτικών ή ποσοτικών χαρακτηριστικών του νερού στο πηγάδι, δημιουργούμε ένα αρδευτικό δίκτυο με υβριδικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή, αφ’ ενός εγκαθιστούμε σε στρατηγικές θέσεις ορισμένες υδατοστεγείς και ερμητικώς σφραγισμένες αναμονές συνδέσεων, και αφ’ ετέρου δημιουργούμε διατάξεις των στάσεων ή ζωνών του αρδευτικού δικτύου κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να αποκοπεί η αντλία από το δίκτυο για να λειτουργεί με νερό το οποίο προέρχεται από το κοινόχρηστο δίκτυο υδρεύσεως. Αυτό το υβριδικό σύστημα που δημιουργούμε, δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να το διαμορφώσουμε λαμβάνοντας κατά νου τα υποδεέστερα χαρακτηριστικά ροής νερού που προσφέρει το κοινόχρηστο δίκτυο. Έτσι, κατά κανόνα η αντλία νερού δεν θα είναι ποτέ εις θέσιν να αποδώσει στο μέγιστο των ικανοτήτων της. Για αυτό πολλοί κάτοχοι κήπων οι οποίοι εξ ανάγκης προσπαθούν να μεταπηδήσουν από την τροφοδοσία του πηγαδιού στην τροφοδοσία του κοινόχρηστου δικτύου βρίσκονται προ δυσάρεστων εκπλήξεων, αφού το αρδευτικό τους δίκτυο ήταν κατασκευασμένο να αποδίδει με σημαντικώς υψηλότερες προδιαγραφές λειτουργίας.
Κλείνοντας, θα επαναλάβουμε το ότι προτού εγκαταστήσουμε μίαν αντλία-πιεστικό θα πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουμε την ποιότητα και ποσότητα των νερών που διαθέτουμε στο πηγάδι μας με τη βοήθεια σχετικών χημικών αναλύσεων και μετρήσεων. Δεν πρέπει οι φίλες και οι φίλοι μας να παρασύρονται από παρορμητικές σκέψεις οι οποίες στοχεύουν περισσότερο στην αποφυγή της επιβαρύνσεως του οικογενειακού προϋπολογισμού με έξοδα αρδεύσεως, διότι ένας κήπος όταν δεν τροφοδοτείται με την κατάλληλη ποιότητα και ποσότητα νερού είναι νομοτελειακώς βέβαιον το γεγονός ότι θα υποστεί φθορές ή και καταστροφή. Θα ήταν καλό να επιλέγονται φυτά κατά την αρχιτεκτονική κήπων τα οποία δεν έχουν έντονα υδροβόρα χαρακτηριστικά ιδιαιτέρως κατά τις ξηροθερμικές περιόδους του έτους όταν η εξατμισοδιαπνοή στον ελληνικό ιδιωτικό και ιδιόχρηστο κήπο είναι έντονη. Τέλος, δεν πρέπει να παρασύρονται από αναμνήσεις του παρελθόντος οι οποίες συνήθως σχετίζονται με πηγάδια τα οποία φημίζονταν για τα γάργαρα νερά τους, διότι όσο περνάνε τα χρόνια τόσο η υπεράντληση, όσο και η κλιματικές αλλαγές επηρεάζουν δυσμενέστατα τους υδάτινους πόρους μας.
2009 έως σήμερα ©ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ, Πρωτότυπες Κηποτεχνικές Διαμορφώσεις Ιδιωτικών Και Ιδιόχρηστων Κήπων